Kanionek – szalone kozie sery

“Z okna skraj widzę od lat kosmicznej plajty klejnot w rękę więc weź wstawaj, idź! Tak, wstawaj, idź! Tabory pędzą dzień po dniu Tak, wstawaj, hej! Taboru hymn! Wystrzał! Może zapamiętasz upiorny jęk ziemi na którą spadnie mgła sto kiloton Zanim skraj ujrzysz tych lat pluń w oczy bestii tylko pluń w oczy bestii i chodź!” Fragment utworu “Ostatni tabor”

[Ten wpis miał się ukazać wczoraj, ale że przez 15 godzin nie było prądu, to się nie ukazał] Gdy jeszcze mieszkaliśmy i pracowaliśmy w mieście, na trzydziestu metrach z dwoma psami i kuchennym aneksem bez okna, ale już czyniliśmy wstępne przygotowania do przeprowadzki na wieś, powiedziałam Małemużonkowi jedną rzecz. To znaczy mówiłam mu tysiące rzeczy, wiadomo, nakręcona na to wiejskie

  – Ale poczekaj, jeszcze nie! Bo nie wiem, czy ja go dobrze trzymam. – Przecież ci pokazałem, jak masz trzymać. – Nic mi nie pokazywałeś, tylko dałeś do ręki i kazałeś trzymać! – Ja pier… – A w ogóle to tu jest ciemno, i ja nic nie widzę! A chodziło, oczywiście, o wielki młotek, który miałam trzymać tak, żeby

Naprawdę? To już dwa miesiące poleciały w kosmos, już grudzień i zaraz święta? I naprawdę wciąż mam zaległości w robocie, a dzień krótki i żyć się nie chce? Na to wygląda. Przyszły mrozy i trzeba w kozach dyniami palić: Niaczki rosną, podwoiły objętość, a jeśli chodzi o geometrię nadwozia, to zdecydowanie stawiają na korpus obły-wydłużony-nisko zawieszony, czyli w stylu sportowym.

Na początek cytat z geniusza: “I trochę się teraz boję jeździć z Małymżonkiem na wycieczki po owies, bo wiadomo, że to zawsze ryzyko, że się nam jakaś bieda po drodze uczepi kostek, albo zderzaka” A wiecie, co Los miał mi na to do powiedzenia? “Bitch, please! Ty nie musisz nigdzie jeździć! I w ogóle to faktycznie jakaś zacofana jesteś. TERAZ

Otóż miałam straszny sen. Mianowicie taki, że chodzę po północnej stronie podwórka i wydłubuję spomiędzy wiechci trawy i innego zielska te kawałeczki plastiku, które produkuje Żółte, rozgryzając moje wiadra i kuwetki, no i tak sobie zbieram, schylam się, pakuję plastik do worka, aż tu nagle kątem oka widzę Małegożonka, który nadchodzi od południa, taszcząc w ramionach TRZY SZCZENIACZKI, które robią

(…) Stubarwne kwiaty liżą rosę – leśne łzy Pajączek wił swą sieć maleńki robaczek w nią wpadł W zarannej topieli drapieżny ptak wzbił się do lotu wysoko wysoko wysoko (…) Fragment utworu “Niewinność” grupy KAT, 1993 – Co tu tak śmierdzi okropnie, jakby ktoś umarł i nikt się nie zgłosił po ciało? No tak, Małyżonek nigdy nie był wielkim fanem