Gdzieś pośrodku lasu w bardzo starej chacie mieszkał se Kanionek co jeździł na szmacie. (Gdy mył podłogę, a nie że tak rozrywkowo sobie jeździł).   A pamiętacie, jak zepsuła nam się pralka? No, to ona się oczywiście tak całkiem nie zmarnowała, bo częścią podzespołów bardzo długo bawiło się Żółte (pieski są specjalistami w zakresie rozbiórek), a częścią bawił się Małżonek,

Podobno nie można dwa razy wejść do tej samej rzeki, i w sumie to nie wiem, bo z rzeką jeszcze nie próbowałam, ale mogę Państwu powiedzieć, że jeśli chodzi o bagienko, to można wchodzić nie tylko dwa razy, ale tyle, ile się tylko zechce. Nikt tego nie sprawdza, nie wlepia mandatów, można wchodzić, brodzić, taplać się i zanurzać po wielokroć.

Proszę:   Som: A tak sobie Żółte smacznie po zabiegu spało, zanim się na moje łóżko hojnie zsikało: Zabieg sponsorowany przez Teatralną (Żółte mówi, że dzięki, Teatralna, to musiała być gruba impreza, bo nic z niej nie pamiętam, i tylko Kanionek coś marudzi o zalanym materacu, ale kto by się przejmował Kanionkiem), a wykonany przez naszego ulubionego weterynarza, którego znamy

Człowiek używa adblokerów i innych aplikacji typu “nieśledźmnie”, jak ognia unika fejsbuka, nigdzie nie zakłada żadnych kont użytkownika, a już na pewno nie podaje daty urodzenia, a automaty od spamu i tak wszystko o nim wiedzą. Zbliżają się moje 45 urodziny i od kilku tygodni dostaję maile o takich tytułach: “Chcesz wszystko widzieć w pełnej ostrości?”, “Chciałbyś się w końcu

Zła wiadomość jest taka, że żniwa zaczęły się dwa tygodnie temu, a u mnie w lesie już dojrzewa jarzębina oraz kwitną mimozy, a co to oznacza, to już kiedyś Czesław Niemen śpiewał. Dobrych wiadomości nie ma, chyba żeby uznać fakt, że wszyscy wciąż jeszcze żyjemy. Zamiast dobrych wiadomości – świeżutka dykteryjka nawiązująca do tego wpisu, w którym tłumaczyłam jak działa

Muszę to w końcu napisać, bo siedzę na tym niusie od marca jak żaba na kompoście, i już mi się pod tyłkiem gotuje, a Wy nadal nic nie wiecie. No więc bez zwłok i ogródków, tylko gibkim delfinem do brzegu. Otóż, uwaga, uwaga… ŻOZEFIN MA PSA! Ha, ha, ha! Nie, to nie żart. Naprawdę ma psa. I to nie jakąś

“It’s a crazy world we live in and I’m leaving it today for another institution where crazy people play Every time I climbed a mountain and it turned into a hill I promised me that I’d move on and I will…” (Dio, utwór “Strange Highways” z albumu o tym samym tytule, 1994)   Nadmiernie wyczulona świadomość zabija spontaniczną radość. To